Ik houd van vlees. Ik houd van de structuur en de smaak. Ik houd van de geur als je het bakt. Op een broodje, bij het avondeten, als tussendoortje. Als ik uit eten ga. Biefstukken, gehaktballen en kroketten. Ik houd ook van eieren, melk en kaas. Ik kan daar echt van genieten.
Totdat een yogalerares in 2015 naar Spanje emigreert en zegt dat ze geen cadeautjes wil. Ze wil alleen dat we een folder lezen over ‘abolitionisme’. Zelf zegt ze ‘ahimsa’ te leven. Dat betekent geweldloos. Je leeft geweldloos door je omgeving zo weinig mogelijk geweld aan te doen, bijvoorbeeld door geen dieren meer te eten. De titel van de folder schrikt behoorlijk af ‘Dieren: onze morele schizofrenie’. De eerste zin slaat in als een bom: we zeggen dieren serieus te nemen, maar is dat wel zo? Tijdens het lezen van de folder stel ik mezelf steeds meer vragen. Waarom zie ik dieren eigenlijk als producten? Kan ik zonder kaas en eieren? Heb ik echt leren tassen en schoenen nodig? Als ik eerlijk antwoord geef besluit ik dat ik geen dieren meer wil gebruiken voor mijn genot. Maar hoe doe ik dit als carnivoor met een lichte leren schoenenverslaving?
Ik begin bij de smaak. Ik kook een paar keer avondeten met een recept van internet. Geen boerenkool zonder worst, bah. Nee, een lekkere curry of couscous met gestoofde groenten. Of pasta met tomatensaus. De gerechten vallen in de smaak, ook bij mijn partner. Op mijn brood smeer ik steeds vaker houmous of avocado. Gelukkig blijkt veel zoet beleg gewoon vegan te zijn! Bijvoorbeeld zwart/wit hagelslag en speculoos. Ik lees steeds meer de etiketten in de supermarkt om te kijken of het volledig plantaardig is.
Thuis is er soms nog strijd: partner houdt van zijn cappuccino’s en heeft een vaste kaasboer op de markt. maar over het algemeen doet hij goed mee. Zelfs bij onze agv-tjes die hij graag maakt verschijnt steeds vaker een vleesvervanger. Omdat ik de keuze maak vanuit een aantal overtuigingen: we hoeven geen dieren te gebruiken voor ons welzijn, plantaardig eten is beter voor de planeet, ik wil ahimsa leven; gaat het eigenlijk best makkelijk.
Als ik zwanger wil worden besluit ik met een diëtiste te overleggen hoe ik dat vegan kan aanpakken. Met goede handvatten spreek ik ook met mezelf af dat ik niet te streng ben: als ik tijdens mijn zwangerschap enorme cravings naar kaas en worst krijg neem ik gewoon die ham/kaastosti. Na de zwangerschap zijn de cravings verdwenen en kan ik weer makkelijk naar vegan. Voor mijn dochter blijf ik met de diëtiste overleggen over vegan eten bij kinderen. Etiketten lezen en vergelijken is de sleutel. Alle hippe melkvervangers (haver, rijst, kokos) blijken vooral water en suiker te bevatten terwijl ongezoete sojadrink wel de goede voedingsstoffen heeft. Ook krijgt mijn dochter om de dag een B12 pil of melk/ei/kaas/vlees.
Inmiddels zijn er twee dochters en heeft het veganisme wereldwijd de wind in de zeilen gekregen. Wij hebben een maaltijdbox die 3 vegan maaltijden per week brengt. Lekker en afwisselend. Er wijzen steeds meer onderzoeken uit dat plantaardig eten het gezondst is. Er zijn wereldwijde initiatieven zoals Veganuary (de hele maand januari vegan eten). Samen met anderen is het makkelijker om iets nieuws te proberen. Steeds meer topsporters eten plantaardig. In de supermarkt zijn lekkere vleesvervangers en gekruide tofu en tempeh verkrijgbaar. In restaurants is het aanbod uitgebreid. (Deels) plantaardig eten wordt vaker aangeprezen als onderdeel van de oplossing van de stikstofproblemen. Ook in het gemeentehuis is er steeds meer plantaardig eten beschikbaar.
Ik roep hierbij iedereen op zoveel mogelijk ahimsa te leven. Laten we elkaar, de dieren en de planeet geen geweld aandoen. Doe vooral mee met een initiatief als Veganuary om het een maand te ervaren.
Meer informatie over veganisme:
Nederlandse vereniging voor veganisme: www.veganisme.org
Andere interessante bronnen:
folder: https://www.abolitionistapproach.com/media/pdf/ARAA_Pamphlet_A4_Dutch.pdf
maaltijdbox: veganbox.nl
recepten: veganchallenge.nl
Adinda van de Beek,
raadslid PRO21