In de eerste weken na de lockdown door het coronavirus, kreeg ik het gevoel alsof ik in een andere wereld was beland. Minder verkeer, schonere lucht, luidzingende vogels, ander tempo, praatje op straat, meer aandacht en zorg voor elkaar, winkelwagentjes werden (schoongemaakt!) aangereikt.
Op wat ‘hamster-perikelen’ na, leek het gevoel van saamhorigheid groot. Stiekem hoopte ik dat déze aspecten onderdeel zouden blijven van ‘het nieuwe normaal’.
Die lockdown is nu voorbij. De drukte is bijna als vanouds. Op social media lijkt het alsof de versoepeling van regels ons gevoel van saamhorigheid ondermijnt.Ook inwoners uit onze gemeente plaatsen er oproepen om de landelijke overheid te wantrouwen. Waar weer andere inwoners op reageren die aangeven dat ze liever deel zijn van de oplossing dan van het probleem. Er ontstaat een wat grimmige sfeer. Verdeeldheid. Helpt dat wel wanneer we zoveel mogelijk mensen gezond of tenminste levend door deze crisis heen willen loodsen?
Ik geloof niet dat íemand deel wil zijn van het probleem. En je mag in ons land óók je eigen idee hebben over hoe we het best met het virus kunnen omgaan. Je mag kritische vragen stellen bij de gemaakte keuzes. Je mag hier zelfs de suggestie doen dat het doel van die keuzes is: het inperken van onze vrijheid. Of: een persoon, de elite, een sector er beter van laten worden. Hoewel je daarmee wel doel en (tijdelijk of mogelijk) (neven)effect van de maatregelen door elkaar haalt.
Mensen,de mééste mensen deugen! Laten we aandacht hebben voor de positieve intentie achter ieders standpunt. Voor dat wat van waarde is voor de ander. Laten we elkaar daarop bevragen en daarin tegemoetkomen, ook in onze gemeente. Aandacht voor elkaar hebben, samen het beste ervan maken. Dan ontdekken we vast: er kan en mag ook nog best veel wél!
Linda de Wals, raadslid PRO21